Едно убаво летно утро еден кројач седнал на неговата маса покрај прозорецот и вредно шиел. Одеднаш слушнал глас на жена на улицата која ги повикува луѓето да купат од џемот кој таја го продава. Кројачот веднаш и викнал на жената да појде кај него и дека ќе купи многу џем. И навистина, кога дошла жената му продала на кројачот неколку тегли од сладкиот џем.
Кројачот решил веднаш да го проба џемот, па купил леб и намачкал од џемот. Но, пред да го изеде, решил да го доврши ракавот на јакната што ја шиел, па лебот и џемот ги оставил на страна. Бидејќи било лето и било многу жешко, а џемот мирисал насекаде, набрзо почнале да се собираат муви на него.
Кога кројачот конечно го сошил ракавот и сакал да го изеде лебот со џем, видел муви како летаат околу лебот. Брзо го зел стапот и удрил во масата, а потоа бил многу изненаден кога сфатил дека со еден удар убил ни повеќе ни помалку туку седум муви! Кројачот бил многу горд на себе. Седум муви со еден камен! Бил толку горд што решил да си сошие појас на кој ќе пишува „Седум со еден удар“ за да може целиот град да види што направил!
И навистина, шетајќи низ градот сите виделе дека кројачот убил седум нешта, но никој не знаел што точно убил тој. Бидејќи тогаш сите зборувале за џинови од блиската планина, претпоставувале дека кројачот се фалел дека со еден удар убил седум џинови. Набрзо се проширила приказната дека овој кројач е најголемиот џиновски убиец во областа.
Еден ден, кројачот решил да го напушти домот за да најде место каде да може да отвори поголема кројачка работилница. Ја зел својата мала птица и малку сирење со себе и се упатил преку планината во големиот свет. Но, штом стигнал до планината сретнал џин. Кројачот со ентузијазам го поканил џинот да му се придружи на неговото патување, но џинот бил голем и лут па го погледнал кројачот со заканувачки поглед.
Кројачот бил многу храбар, па го прашал џинот дали слушнал за кројач кој со еден удар убил седум џинови, а за да докаже дека тоа е тој, му го покажал појасот на кој пишувало „Седум со еден удар!“. Џинот веднаш почувствувал почит кон кројачот, но не сакал само туку така да го пушти. Тој сакал прво да ја тестира неговата сила.
Потоа џинот зел еден камен и го здробил со тупаница. Тој му рекол на кројачот да го стори истото. Ако е толку силен како што вели, тоа не би требало да му биде проблем. Но, кројачот бил многу снаодлив, па го извадил од џеб сиренцето што го донел со себе на патувањето и го здробил пред џинот, преправајќи се дека тоа е камен. Џинот се зачудил, а потоа зел друг камен и го фрлил колку што моќел подалеку. Кројачот смислил нешто, па ја зел птицата што ја донел со себе и ја фрлил во воздух. Џинот мислел дека и тоа е камен, па се зачудил што каменот дури и не паднал на земја, туку полетал во небесните височини.
Гледајќи колку е силен кројачот, џинот го повикал да му помогне да изнесе паднато дрво од шумата. Кројачот се согласил и му рекол на џинот да оди прв и да го фати стеблото, а тој ќе ги фати гранките зад него. Џинот послушал, но кога го грабнал стеблото и почнал да го носи, кројачот наместо да ги крене гранките, се качил по гранките зад него. Така, кутриот џин морал да го носи целото дрво, а кројачот потпевнуваше од него како да носи гранки без половина мака. Набрзо џинот станал многу уморен, а кога застанал, кројачот скокнал од гранките и се преправал дека го носи дрвото, лут на џинот што не бил толку силен како него.
Џинот и кројачот стигнале кај една цреша да се освежат. Џинот ги спуштил највисоките гранки за да може кројачот да бере цреши од нив, но кога кројачот ги зграпчил гранките, тој бил премногу слаб за да ги држи. Гранките летнале високо и го повлекле кројачот со себе, фрлајќи го далеку во полето.
Џинот се изненадил и го прашал кројачот како е премногу слаб за да се држи за обичните гранки од цреша, а кројачот мудро одговорил дека не е премногу слаб за да се држи за гранките, туку дека скокнал во далечината бидејќи ги видел ловците како пукаат во нив. Зачудениот џин го поканил кројачот да преноќи во неговата пештера со другите џинови.
Кројачот и џинот стигнале во една пештера каде што џиновите подигнале оган и секој изел по една овца. Пештерата била голема и пространа, токму она што го сакал кројачот за неговата нова продавница. Џиновите му дале на кројачот кревет да спие, но креветот бил преголем, па кројачот заспал на горниот агол од него, наместо на средината.
Во средината на ноќта, џинот се разбудил и решил да го убие кројачот. Земал секира и со неа удрил во средината на креветот мислејќи дека ќе го преполови кројачот. Утрото сите џинови станале и отишле. Кога се разбудил кројачот тргнал по нив, но кога го виделе џиновите како им се приближува, чукајќи и свиркајќи, помислиле дека доаѓа да им се одмазди затоа што сакале да го убијат. На крајот на краиштата, кројачот уби седум џинови одеднаш! Џиновите побегнале во страв.
По долго талкање, кројачот го совладува уморот и заспива на ливадата. Го пронашле локалните селани, а кога го виделе неговиот појас „Седум со еден удар“, помислиле дека е некој важен херој. Го подигнале од земја и го однесле во кралскиот двор, зашто таквото херојство сигурно ќе му биде од корист на кралот.
Кога на кралот му кажале кој е кројачот, тој веднаш го вработил. Но, неговите други војници се побуниле затоа што се сметале себеси за недостојни да служат со човек кој можел сам да убие седум џинови одеднаш. Затоа кралот му дал посебна задача на кројачот. Го испратил во шумата да убие двајца џина кои веќе некое време му правеле неволја на кралството. Ако успее да го направи тоа кралот ќе му дозволел да се ожени со принцезата и ќе добиел половина од кралството како мираз. На кројачот му се допаднало тоа, па веднаш се согласил.
Кројачот отишол во шумата каде што штотуку заспале двата џина. Тој се качил на дрвото под кое спиеја џиновите и почна да фрла со камења по нив. Џиновите се разбудиле и почнале да се расправаат бидејќи мислеле дека другиот ги фрла со камења. Набрзо расправијата прераснала во тепачка, а тепачката завршила со паѓање на двајцата џинови. Кројачот потоа го извадил мечот и добро ги исекол џиновите, за да помисли кралот дека тој ги убил.
Кога кројачот се вратил од својата мисија, сите останале зачудени како успеал да ги убие двата џина без тој воошто да бил повреден. Кројачот рекол дека џиновите не можат да му скинат ни влакно од главата, а потоа отишол кај кралот да му ја побара наградата. Но, кралот бил скржав, па сакал да го измами кројачот. Тој му рекол дека има уште една задача што треба да ја заврши доколку сака да ја добие наградата, а тоа е да фати еднорог од шумата.
Кројачот веднаш зел секира и јаже и отишол во шумата да го лови еднорогот. Штом еднорогот го видел кројачот, се упатил кон него. Кројачот застанал покрај едно дрво, чекајќи го еднорогот да притрча кон него, а кога еднорокот бил скоро до него, кројачот се тргнал и еднорогот го удрил својот рог право во дрвото. Кројачот го врзал и со секирта му ги пресекол рогот.
И покрај тоа што кројачот ја завршил својата задача, кралот сепак не сакал да му ја даде наградата. Наместо тоа, тој му наредил да улови дива свиња која го уништувала родот на земјоделците. Кројачот отишол на теренот и многу брзо се појавила дивата свиња. Кога го видела кројачот, се упатила кон него, а мудриот кројач се упатил кон блиската капела. Тој скокнал во капелата низ прозорецот, а кога дивата свиња го следела до внатре, тој излетал од вратата и ја заробил дивата свиња во капелата. Ги повикал ловците, кои многу брзо ја убиле дивата свиња.
Сега на кралот не му преостанувало ништо друго освен да му ја даде на кројачот својата ќерка за жена, а со неа и половината царство. Се одржала голема венчавка и така кројачот станал крал.